Af því að Íslendingasögurnar gerast ekki í Schwarzwald
Þýskt stórblað fjallar um nýja þýðingu á Íslendingasögunum, og ástæðurnar að baki hennar.
Sama dag og Ísland tók formlega við af Argentínu sem heiðursgestur á Bókasýningunni í Frankfurt birti blaðið Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung ítarlega umfjöllun um nýja heildarþýðingu á Íslendingasögunum í sunnudagsútgáfu sinni. Um var að ræða miðopnugrein um Íslendingasögurnar, ríkulega skreytta myndum úr miðaldahandritum. Auk þess var birt viðtal við Klaus Böldl, ritstjóra heildarþýðingarinnar og prófessor við háskólann í Kiel.
Í viðtalinu skýrði Böldl frá því að sú heildarþýðing sem fyrir væri, sem kom út á milli 1911 og 1930 og nefnist Sammlung Thule, væri orðin úrelt og endurspeglaði germanska þjóðernishyggju. Auk þess væri hún ekki sérlega læsileg nútímafólki, til að mynda væru íslensku nöfnin svo duglega staðfærð að séríslensk einkenni glötuðust: „Stundum virðist manni að sögurnar gætu fullt eins gerst í Schwarzwald,“ sagði hann.
Nýja heildarþýðingin kemur út á næsta ári hjá þýska útgefandanum S. Fischer Verlag. Verkefnið er styrkt af Listastofnun Nordrhein-Westfalen (Kunststiftung NRW). Þýðendahópur undir stjórn Juliu Zernack, Andreas Vollmer og Klaus Böldl vinnur þessa stundina að þýðingunum, en með þeim mun fylgja skýringabindi sem setja mun Íslendingasögurnar í sögulegt samhengi og staðsetja þær innan heimsbókmenntanna.